OPIS
Goya - wtedy frachtowiec - zbudowany został w 1942 w stoczni Akers Mekaniske Verksted w Oslo. Już w tym roku pływał jako okręt pomocniczy – transportowiec dla niemieckich okrętów podwodnych. Od 1943 należał jako okręt-baza dla okrętów podwodnych Kriegsmarine. Później pełnił funkcję okrętu-celu w porcie Memel (Kłajpeda). W 1945 przekwalifikowany został na statek transportowy dla wojska i w ramach Operacji Hannibal przeznaczony został do przewożenia uciekinierów niemieckich m.in. z Pomorza. Wbrew często powtarzanym opiniom, nie miał on statusu statku szpitalnego, lecz wojskowego transportowca. W momencie zatopienia przewoził nie tylko cywilów i rannych, lecz także wojskowych, w tym 200 żołnierzy 25. Regimentu Pancernego.
W swoim ostatnim rejsie Goya płynął w konwoju statków wiozących niemieckich uciekinierów z Prus Wschodnich i Gdańska. 16 kwietnia 1945 u wybrzeży południowego cypla Mierzei Helskiej - po czterech godzinach od wyjścia z portu - został zaatakowany i uszkodzony przez radzieckie bombowce. Goya płynął w konwoju z mniejszymi transportowcami - Kronenfels i Aegir. Prędkość konwoju ograniczały kłopoty Kronenfelsa z silnikiem, który był nawet zmuszony do zatrzymania maszyny na 20 minut celem dokonania naprawy. Wieczorem 16 kwietnia, Goya został wykryty przez radziecki podwodny stawiacz min L-3, uzbrojony także w torpedy. Mimo stosunkowo silnej eskorty - osłonę konwoju tworzyły dwa stawiacze min - M-256 i M-328, o 23:52 w odległości kilkunastu mil od Rozewia, L-3 wystrzelił 4 torpedy, z których 2 trafiły w statek. Jedna trafiła w dziób a druga w śródokręcie, niszcząc maszynownię i powodując eksplozję, która przełamała Goyę na pół. Statek zatonął w ciągu 4 minut, wkrótce po północy. Tak szybkie zatonięcie uniemożliwiło jakąkolwiek planowaną akcję ratunkową na pokładzie Goi. W lodowatej wodzie zginęło co najmniej 6000 osób, możliwa jest większa liczba ofiar, bowiem bardzo prawdopodobne jest, że na pokładzie znajdowały się osoby nieujęte na liście pasażerów. Okręty eskorty zdołały wyłowić zaledwie 182 osoby, z których 9 wkrótce zmarło (176 żołnierzy i 4 cywilów). Niektóre źródła podają iż uratowało się zaledwie 98 osób, niektóre 165 a jeszcze inne 334 osoby.
Wrak został odkryty 26 sierpnia 2002 przez polskich nurków Grzegorza Dominika , Michała Poradę i Marka Jagodzińskiego. Nurkowie przez dwa tygodnie wypływali m/y Hestia z Jurkiem Lissowskim w poszukiwaniu wraku Goya. Podczas rejsów odkryto kilka nowych wraków w rejonie poszukiwań w zakresie głębokości 60-80m. Podczas wypraw towarzyszył nurek z Czech Silvo Peknik. Po odnalezieniu wraku ekipa z Czech nakręciła film, który znacząco pomógł w identyfikacji wraku Goya.

Wrak MS Goya jest uznany przez Polskę za mogiłę wojenną, w związku z czym zakazane jest nurkowanie na wrak i w promieniu 500m od niego.